Zachowany sprzęt pancerny 1943-1945 Czołgi T-34-85 Pancerne wraki ’39

Zdawaly egzamin we Wloszech jak i fiaty dla cieplego klimatuBardzo niska prędkość pocisku powodowała żeni dawały rady przebić często pancerz pantera nie mówiąc o tygrysie. Dopiero po Ardenach dostawali Pershing, jakości jak pantry. Przewaga ruskich- diesel który nie mieli tendencji do zapłonu, pancerz i armata. Moc 500 KM silnik W-2 osiągał zapewne na hamowni lub tuż po opuszczeniu hali fabrycznej.

Dodatki modelarskie

Jego ostatnią wersją był czołg T-34-85, którego pierwsze egzemplarze wyjechały z hal fabrycznych w grudniu 1943 r. Po wojnie czołg T-34/85 był używany przez wiele krajów, w tym przez Polskę, która posiadała duże ilości tych czołgów w swojej armii do lat 90. W niektórych krajach czołg T-34/85 jest nadal używany jako pojazd bojowy lub jako eksponat muzealny. Jeśliby założyć, że głównodowodzącym o którym mowa w poprzednim zdaniu był Heinz Guderian, informacja o przebytej walce – podobnie, jak miało to miejsce w odniesieniu do opisanych wcześniej wydarzeń z lipca 1941 r. – nie musiała zadziałać na niego alarmująco, ponieważ niemieckie siły – z pewnymi trudnościami, ale jednak – uporały się z zagrożeniem.

Heron 6×6 dla Wojsk Rakietowych i Artylerii

Mniej niż jeden na dziesięć czołgów posiadał radiostację. W powszechnym użyciu były chorągiewki sygnalizacyjne. Telefon wewnętrzny łączył tylko dowódcę i kierowcę. Reszta załogi żyła w „nieświadomości” sytuacji taktycznej. Poza awaryjnymi silnikami i skrzyniami biegów spory problem stanowiła ciasna wieża, w której z trudem mieścili się ładowniczy i dowódca.

CZASZKA złota, czarna lub srebrna wódka 0.5L

Armata kalibru 76,2 mm o dość długiej lufie i znacznej prędkości początkowej pocisku była nowością w wozie tej klasy. Ten czytał, tamten słyszał, a tu okazuje się że paru (tysiące! i to w Polsce!) facetów jeździło tym „złomem”. Niektórzy mieli nawet sklep modelarski szczecin możliwość porównań z innym sprzętem. Kaczki w swoim czasie były niezłym sprzętem, doświadczona i dobrze wyszkolona załoga (+ odrobinę szczęścia) radziła sobie i w marszu iw boju, reszta szła do piachu!

Metalowy czołg T34 – brelok

Zasięg operacyjny wynosił około 300 kilometrów. Nie ma bowiem rozróżnienia co do tego, ile czołgów dywizji zostało wyeliminowanych przez KW-1, a ile przez T-34. Ciężko zatem na jej podstawie formułować obiektywne sądy co do skuteczności tego ostatniego. Co warto zauważyć, zacytowany żołnierski przekaz wolny jest od nacechowania emocjonalnego – nie ma tu przede wszystkim mowy o aktach paniki spowodowanej obecnością T-34 na polu walki i jego cięższego brata. To spowodowało, że obecność tej maszyny w oddziałach Armii Czerwonej z pewnością – przynajmniej w tamtym okresie – nie stała się dla niego obiektem trosk lub zmartwień. Można nawet napisać, że jego odczucia względem „trzydziestki czwórki” wydawały się być obojętne.

• Nie jest jednakże wykluczone, że już wtedy nie miał podstaw do artykułowania obaw.
• Ale o był maszyną idealną, jeśli się wspomni starą maksymę, że „dobry czołg to taki który jest w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie i jest jego dużo”.
• Wprowadzenie czołgu T-34/85 przyczyniło się do zwycięstwa Związku Radzieckiego w wielu bitwach, w tym w bitwie pod Kurskiem, uważanej za największą bitwę pancerną w historii.
• 45 a nawet 57 KM PKW to chyba nie była zabójcza wartość?

W poczatkach 2 wojny swiatowej Rosjanie mieli juz ponad 1000szt T-34. Te czolgi ktore bylu stosowane po wojnie w Polsce byly produkowane w Polsce i nie zdolaly one osiagnac jakosci rosyjskich. No coz, my Polacy to mamy pewna sklonnosc uwazac ze potrafimy wszystko lepiej od Rosjan. Trzeba troche wiedzy aby zabierac glos na okreslone tematy. To furum jest przykladem jak dyskutuja ze soba ignoranci nie majacy pojecia ani o technice ani o wojskowosci. Nawet ich wiedza historyczna jest plytka, najpirawdopodobniej nic poza pisaniem jednym palcem na klawiaturze a madrosc zdobyta na facebookach.

Piętą achillesową radzieckiego silnika były filtry powietrza. Trzeba było je czyścić co kilkadziesiąt kilometrów, inaczej dochodziło do zatarcia jednostki napędowej. W dniu 6 października nasze stanowisko dowodzenia przeniesione zostało do Siewska. 4 dywizja pancerna została na południe od Mceńska zaatakowana przez rosyjskie czołgi i przeżyła krytyczne chwile.

Do tego zbiorniki paliwa umieszczone w burtach przedziału bojowego powodowały że palił się nie gorzej niż Ronson. A dlaczego autor nie wspomniał o KW-1 i KW-2 Niemcy w swoim arsenale nie mieli nic podobnego,z pancerzem radziły sobie tylko działka 88mm. Prawda jest taka ,że wyrafinowane technicznie konstrukcje niemieckie liczone w tysiącach musiały uznać wyższość radzieckiego dziadostwa produkowanego w dziesiątkach tysięcy egzemplarzy. Pamiętajmy ,że ulubioną taktyką Rosyjskich dowódców od zawsze było mieć więcej ludzi niż wróg miał amunicji.

Owszem, był to T-34, ale drugiej wersji, gruntownie zmodernizowany i uzbrojony w potężniejszą armatę kaliber 85 milimetrów (mm). Takie czołgi trafiły do 1 Brygady Pancernej, walczącej w ramach 1 Armii Wojska Polskiego i nazwanej potem imieniem Bohaterów Westerplatte, dopiero w 1945 roku. Wcześniej, a więc pod Lenino, Studziankami i w Warszawie nasi pancerniacy walczyli na czołgach starszej wersji, uzbrojonych w działo 76 mm.

Postępy budowy pierwszego Miecznika

Życie ludzkie dla Rosjan nigdy specjalnej wartości nie miało więc takiemu dziadowskiemu czołgowi i jego załodze stawiali tylko jedno wymaganie . „Zniszcz chociaż jednego Fryca” to przy naszej liczebności i tak tę wojnę wygramy. Ciekawe tylko w T34 wymieniano cały czas niektóre elementy np. Armatę L11 zastąpiła F34 o lepszych parametrach zmieniono skrzynię biegów itp. Ale o był maszyną idealną, jeśli się wspomni starą maksymę, że „dobry czołg to taki który jest w odpowiednim miejscu i w odpowiednim czasie i jest jego dużo”. 8 tysięcy roboczogodzin to jakby nie patrzeć około 333 dni.

Oprócz ogromnej mocy jaką oferuje czołg, posiada on także gumowe gąsienice, znacząco zwiększające przyczepność, a niezależny system zawieszenia, który doskonale sprawdza się na nierównościach. Pierwsze modele T z armatą czołgową o kalibrze 85 mm były czołgami 4-osobowymi. Wieża została powiększona – mieściły się w niej dwie osoby.